Jeffrey Young ve arkadaşları tarafından geliştirilen şema terapi bütünleştirici bir terapi olup bilişsel-davranışçı, bağlanma, Gestalt, nesne ilişkileri ve psikanalitik gibi ana akım terapi yaklaşımlarını içinde barındırır. Şema terapide kişilerin uzun süre devam eden kronikleşmiş sorunları üzerine çalışılır. Şema terapinin odak noktası çocukluk dönemindeki temel duygusal ihtiyaçlardır. Buna göre her çocuğun diğerlerine güvenli bağlanma, gereksinim ve duygularını ifade etme özgürlüğü, gerçekçi limitler ve öz denetim, kendiliğindenlik ve oyun, hareket özgürlüğüne ihtiyacı vardır. Çocuğun ona bakım veren kişilerle olan ilişkisinde işler yolunda gitmediğinde ve çocuğun temel duygusal ihtiyaçları karşılanmadığında erken dönem uyum bozucu şemalar oluşmaya başlar. Erken dönem uyum bozucu şemalar kişinin yetişkinlik döneminde psikolojik iyilik halini bozucu etkilere yol açar. Şema Terapiyi diğer yaklaşımlardan ayıran özgün yanlarından biri sınırlı yeniden ebeveynlik kavramıdır. Terapist psikoterapi sınırları içerisinde danışanın erken dönemde karşılanmamış temel duygusal ihtiyaçlarını karşılar. Sınırlı yeniden ebeveynlik yaparak danışanın kendi kendisine iyi ebeveynlik yapabilmesini destekler.

Bilişsel Davranışçı Terapiye (BDT) göre bireyin durumlara verdiği duygusal tepkiler o duruma yüklediği yorum ve anlam ile şekillenir. Bu bakış açısı düşüncelerimizin, yaşadığımız duruma karşı duygularımızı, bedensel tepkilerimizi ve davranışlarımızı etkilediği temeline dayanır. BDT yaklaşımına göre insanların üzüntü ve kaygı gibi olumsuz duyguları hissetmesine yol açan şey çoğu zaman olayların kendisi değildir. Duygularımız ve davranışlarımız, olayları nasıl yorumladığımızdan etkilenir. Örneğin; bir durumu olumsuz, kötü veya tehlikeli olarak değerlendirdiğimizde tehdit altında, kaygılı, üzgün veya öfkeli hissedebiliriz. Bedenimiz gerilebilir ve savunmaya geçebilir. Diğer taraftan bir durumu olumlu veya sevindirici olarak değerlendirdiğimizde rahat ve mutlu hissederiz, bedenimiz de dingindir.  Bir durumu nasıl algıladığımız ve yorumladığımız çoğunlukla geçmiş yaşantılarımızda öğrendiklerimizle ilişkilidir ancak düşüncelerimiz her zaman gerçekliği yansıtmayabilir ve gündelik hayatımızda zorlandığımız durumların temelini oluşturabilir. BDT kişilere, düşüncelerini ve yorumlarını yeniden değerlendirmelerine ve değiştirmelerine yardımcı olur.

1987 yılında Dr. Francine Shapiro’nun geliştirdiği EMDR (Göz Hareketleriyle Duyarsızlaştırma ve Yeniden İşlemleme) bütünsel bir psikoterapi yaklaşımıdır. Göz hareketlerinin, rahatsız edici düşüncelerin şiddetini azalttığı Dr. Shapiro tarafından tesadüfi bir şekilde keşfedilince; bu yöntemin etkisi travmatik deneyime sahip kişiler üzerinde bilimsel olarak incelenmiştir. Savaş stresi, doğal afetler, cinsel istismar, fobi, depresyon, endişe, performan kaygısı, beden algısının bozukluğu, yas gibi farklı stresli ve zorlu yaşamsal olayların sebep olduğu olumsuz duygu, inanç ve beden duyumsamalarının duyarsızlaştırılmasını amaçlayan EMDR, bu deneyimlerin olumlu bir şekilde yeniden işlemlenmesini hedefler. EMDR terapisi sorunların kaynağı olan anılar ve hedeflerin incelenmesi, hazırlık, değerlendirme, duyarsızlaştırma, yerleştirme, beden tarama, kapanış ve yeniden değerlendirmeyi içerek 8 aşamalı protokolden oluşmaktadır (Shapiro, 2001).

Edindiğimiz bir çok tutum ve davranışı içinde büyüdüğümüz veya bulunduğumuz aile ile bağlı olduğumuz kültürden öğreniriz. Bağlı olduğumuz bu sistemlerdeyse kişilerle etkileşim halinde oluruz ve ilişkileniriz. Sadece aile ve toplum değil, parçası olduğumuz diğer alt sistemlerde de (işyeri, eğitim ve sosyal topluluklar gibi) benzer etkileşimlerimiz olur.

Sistemik terapi ekolu ise kişi/kişileri bağlı oldukları sistemler doğrultusunda değerlendirmeyi önerir. Psikoterapi, duygu,düşünce ve davranışlarımızın kökenini araştırarak içlerinden işlevsel olmayanları yeniden inşa etmek veya evriltmek için güvenli bir alan sağlar. Sistemik terapi de bu süreçte kişinin parçası olduğu sistemleri ele alarak çalışır. Kişiyi terapiye getiren nedenler incelenir ve terapi süreci boyunca belirlenen hedefler doğrultusunda ilerlenerek kişinin yaşam kalitesinin artırılması amaçlanır.

Çift terapisinde, ilişki içerisinde karşılaşılan problemler ele alınır ve çözülmeye çalışılır. Temel hedeflerden bir tanesi partnerlerin duygu/düşünce veya davranışlarının eşleri tarafından daha anlaşılır hale gelmesi ve iletişimin kuvvetlendirilmesidir. Çift terapisinde kullanılacak olan metotlar kişilerin ihtiyacına göre belirlenir ancak çoğunlukla temelde izlenilen adımlar benzerdir.  Terapist, partnerleri tanıdıktan sonra çiftlerin duygularının adlandırmasına ve tanımlanmasına yardımcı olur. Duyguların altında yatan geçmiş ve güncel deneyimler  tespit edilerek çatışmayı hafifletecek çözümler bulmak üzere terapistin ekolü doğrultusunda çiftlerle beraber çalışılır. Partnerlerin duygu yönetimi, problem çözme, çatışma yönetimi gibi becerileri kuvvetlendirelerek çiftlerin ekip olarak daha güçlü hale gelmesi mümkün olur.

Aynı aile kültürü içerisinde bulunulmasına rağmen aile bireyleri arasında farklılıklar ve buna bağlı olarak da bazen  aile içerisinde anlaşmazlıklar baş gösterebilir. Aile terapisi ise meydana gelen çatışmaların ve problemlerin çözümlenmesi için uzman eşliğinde yürütülen bir süreçtir. Başvuran ailenin sisteminin işleyişi ile aile üyelerinin birbirleriyle olan iletişimlerine ve ilişkilerine odaklanılır. Temel amaç aile bireylerinin birbirlerini daha iyi anlamalarına yardımcı olmak ve ilişkilerini kuvvetlendirmektir. Terapi sürecinde çalışılacak olan konu terapist yardımıyla belirlenir ve tedavi planı oluşturulur. Aile terapisi, üyelerin ilişkilerini sağlamlaştırarak zorlu ve stresli dönemlerin daha kolay atlatılmasına destek olur. Terapi sürecinde edinilen beceriler sağlıklı ve dengeli aile ilişkilerinin sürdürülmesine yardımcı olur.

1980’lerin başlarında Dr. Susan Johnson ve Dr. Lesley Greenberg tarafından oluşturulmuş Duygu Odaklı Çift Terapisi’nin kökeni bağlanma teorisinine dayanmaktadır (Johnson & Greenberg, 1985).

Duygu Odaklı Çift Terapisi’nin öncelikli amaçlardan biri, ilişkilerinde sıkıntı yaşayan çiftin sahip olduğu olumsuz örüntü ve döngülerin altındaki duygusal tepkileri incelemek ve yeniden düzenleyerek partnerlerin birbirlerine karşı etkileşimde ulaşılabilir ve yanıt verebilir şekilde değişmesidir. Buna ek olarak, partnerlerin olumsuz duyguları düzenleme, olumlu ve güçlü benlik algıları geliştirebilmeleri için yeni etkileşimler yaratarak güvenli ve rahat bir iletişim kurmalarını amaçlar.

Gottman Çift Terapisi, Prof. John Gottman’ın bilimsel araştırma yöntemleri tarafından geliştirilen ve etkililiği çeşitli araştırmalar tarafından kanıtlanmış bir çift terapisi yaklaşımıdır. Yapılandırılmış bir terapi yapısına sahip olan  Gottman Çift Terapisi bünyesinde bulundurduğu diğer terapi yaklaşımlarıyla aynı zamanda eklektik bir yapı da sunmaktadır.